Mon histoire avec la capoeira a commencé en 1977 au "Morro dos Cabritos" et dans les rues de Rio de Janeiro. J’avais alors huit ans. À cette époque, les rodes de rues étaient de véritables démonstrations d’agilité et de violence mêlées, où tout pouvait arriver. J’étais enfant et j’aimais déjà la capoeira avec ses dangers et ses mystères, peut-être parce que je suis un "descendant d’esclaves", comme une grande partie des Brésiliens.

 

 

 Je considérais la capoeira comme un jeu de gamins des rues, une espièglerie, un moyen de sortir de la favela pour le bitume de la ville merveilleuse.
Mestre Lua et ses disciples, Sergio Leiteiro, Bebeto Mansueto, Joao Batista dos Santos entre autres, jouèrent un rôle fondamental dans mon initiation. Auprès de ces véritables maîtres dans l’art du jeu, du chant et de la musique, je me suis aventuré dans les rodes et les spectacles organisés par Mestre Lua dans les rues et les marchés de Rio de Janeiro. Sans même m’en rendre compte, j’étais devenu un capoeiriste et toutes mes activités se sont trouvées liées de près ou de loin à l’art de la capoeira.

 

C’est ainsi que j’ai grandi, entre la favela et le bitume de la grande ville, entre la samba et la capoeira dont les figures mythiques m’enchantent et font jusqu’à présent l’objet de mes recherches. Les années ont passé sans que je m’éloigne jamais de cet univers magique de la capoeira. C’est alors que j’ai eu le plaisir de rencontrer Marrom (1992). L’étude des racines de la capoeira et de ses traditions était un objectif bien défini dans mon esprit, et Marrom dirigeait son propre travail dans ce sens, recherchant et valorisant les anciens maîtres de capoeira dans tout le Brésil.


En 1998, j’ai eu la joie de fonder la première antenne européenne de l’Ecole de capoeira "angola marrom capoeira e alunos"(Ngoma), basée à Paris, qui est devenue, par la suite, Ecole de Capoeira Angola de Paris. Aujourd’hui, l’ECAP développe à travers la capoeira traditionnelle, toute la richesse da culture populaire afro-brésilienne.   

   

 

 

"Ce jour-là, le 11/11/1977, sur la place Sao Crisotovao, à Rio de Janeiro, dans un moment d’inattention au pied du berimbau, tu as reçu un pied dans l’œil, tu as pleuré à chaudes larmes. Là, je t’ai attrapé par le cou et je t’ai payé une orangeade et ensuite ça allait mieux. Sur cette photo, on voit bien que le mal dont tu souffres s’appelle la faim. Je t’embrasse, petit frère."Aqui é na praça São Cristovão no dia 11/11/1979

Foto de Anibal Phillot

(fotografo da Globo)

"Nesse dia tu marcou no pé do berimbau e pegou um pé no olho,

Inchou logo e você chorou pra burro.

Ai eu te peguei no colo e te paguei uma laranjagua, logo tu melhorou.

Pela foto da pra ver que teu mal era fome !

Um abraço meu irmãozinho .

 Eu tenho outras te mando na próxima."
Sergio Leiteiro

 

My history with capoeira started in 1977 in the favela “Morro dos Cabritos” and in the streets of Rio de Janeiro. I was then eight years old. At that time the “rodas” in the streets were a mix of sheer agility and violence. Anything could happen. I was only a child but already I loved capoeira with its dangers and its mystery. This is maybe because I am, like majority of brazilians, a descendent of slaves,
and I viewed capoeira as a game of street urchins, a game full of mischief,which was my escape from the favelas to the real streets of the city.

Mestre Lua, and his disciples Sergio Leiteiro, Bebeto Mansueto, Joao Batista dos Santos and others, played a fundamental role in my initiation . With these real masters of the game , of the songs and music of capoeira, I had my first adventures in the “rodas” and performances in the streets and markets of Rio de Janeiro, which Mestre Lua organized. Without really noticing I became a capoeirista and virtually everything I did became somehow connected with the art of capoeira.



I grew up in the favelas and in the streets of Rio de Janeiro that means I grew up with samba and capoeira.Capoeira’s legendary masters have enchanted me until the present day and have been objects of my research. Years passed and I have never abandoned the magic universe of capoeira. In 1992 I met Marrom.The study of the roots and the traditions of capoeira were among my chief goals in life and Mestre Marrom was on the same wave length, researching and paying homage to the old capoeira masters all over Brazil.

In 1998 I opened the first european branch of the capoeira school “Association Marrom Capoeira e Alunos” in Paris which soon after became the School of Capoeira Angola Paris (l’ECAP). From then on ECAP has been, behind its dedication to capoeira angola, exploring the richness of Afro Brazilian culture.

"On this day, the 11/11/1977 on the square of São Cristovão in Rio de Janeiro, AT the foot of the berimbau you got a kick in your eye. You cried- I picked you up and bought you an orange juice and you felt better immediately. Looking at this photo we can see that what you suffered then , was hunger. I embrace you my little brother."
Sergio Leiteiro  

Minha história com a capoeira começou em 1977 no "Morro dos Cabritos" e nas ruas do Rio de Janeiro. Eu tinha oito anos. Naquela época, as rodas de rua eram uma verdadeira demostração de agilidade e violência misturadas, onde tudo poderia acontecer. Eu era uma criança e eu já amava a capoeira com os seus perigos e mistérios, talvez porque eu sou um "descendente de escravos", como muitos dos brasileiros. Eu considerei a capoeira como um jogo de meninos de rua, uma brincadeira, uma maneira de sair da favela para o asfalto da cidade maravilhosa.

 

Mestre Lua e seus discípulos, Sergio Leiteiro, Bebeto Mansueto, João Batista dos Santos, entre outros, tiveram um papel fundamental em minha iniciação. Com estes verdadeiros mestres de jogo,canto e música, eu me aventurei em Rodas e shows organizados por mestre Lua nas ruas e mercados do Rio de Janeiro. Sem perceber, eu me tornei um capoeirista e todas minhas atividades se encontravam ligadas de perto ou de longe à arte da capoeira.


Foi assim que eu cresci, entre a favela e o asfalto da cidade grande, entre samba e capoeira cujas figuras místicas me encanta e são até hoje tema de minha pesquisas. Os anos se passaram sem que eu me afasta-se deste mundo mágico da capoeira. Foi quando eu tive o prazer de encontrar Marrom (1992). O estudo das raízes da capoeira e suas tradições era um objetivo claro em minha mente, e Marrom dirigia seu próprio trabalho nessa direção, pesquisando e valorizando os antigos mestres da capoeira em todo o Brasil.

Em 1998, eu tive a alegria de fundar a primeira antena europeia da escola de capoeira angola "Marrom Capoeira e Alunos" , com sede em Paris, que se tornou, mais tarde, a "Escola de Capoeira Angola de Paris". Hoje o ECAP desenvolve através da capoeira tradicional, toda a riqueza da cultura popular afro-brasileira.

 

Finnois :

Minun tarinani capoeristana alkoi vuonna 1977 Morro dos Cabritos favelassa
ja Rio de Janeiron kaduilla. Olin silloin 8-vuotias.
Tuohon aikaan kaduilla tapahtuvat capoeira rodat olivat todellisia näytön paikkoja,
ja mitä vain voi tapahtua.
Olin vain lapsi mutta capoeira kaikkine vaaroineen ja mysteereineen kiehtoi minua heti,
ehkä myös siksi että polveudun, niinkuin suurin osa brasililaisista, orjuuden kärsineistä sukupolvista.
Minulle capoeira oli vintiöiden huvitus, peli ja tapa laskeutua faveloiden kujilta maailman kauneimman kaupungin kaduille.


 


Mestre Lualla ja hänen seuraajillaan, erityisesti Sergio Leiteirolla, Bebeto Mansuetolla, Joao Batista dos Santosilla on tärkeä rooli minun varhaisimmissa kokemuksissani. Seikkailin useissa Mestre Luan järjestämissä rodissa ja esityksissä Rio de Janeiron kaduilla ja toreilla näiden pelin, musiikin ja laulun taitajien kanssa.
Ja näin, ikäänkuin huomaamatta minusta tuli capoeirista, ja kaikki toimintani oli vähitellen jollain tavalla yhteydessä capoeiraan.



Kasvoin isoksi favelan kujilla ja kaupungin kaduilla, samban ja capoeiran maailmoissa,
joiden myyttiset hahmot kiehtovat minua vielä tänäkin päivänä.
Vuosien saatossa en koskaan jättänyt Capoeiran taianomaista universumia.
Vuonna 1992 minulla oli ilo kohdata Marrom.
Capoeiran juurien ja traditioiden etsiminen ja vaaliminen olivat jo silloin tärkeitä minulle, ja Marrom oli omassa työssään samoilla jäljillä, tutkien ja antaen arvoa vanhojen mestrien perinnölle koko Brasiliassa.

 

Vuonna 1998 perustin ensimmäisen eurooppalaisen sisarkoulun “angola Marrom capoeira e alunos” Pariisiin, josta pian sen jälkeen kehittyi “Escola de capoeira angola de Paris”.
Siitä lähtien on ECAP keskittynyt kehittämään ja opettamaan
Capoeira angolaa ja muita afro-brasilialaisen kulttuurin rikkauksia.

 

 

Leiteiro :

Remexi meus guardados e achei este desenho, feito para mim pelo menino Guaracy, em 28 de março de 1984, hoje Mestre de Capoeira Guará, desenvolvendo, ensinando e divulgando esta linda Arte na França.
No caso deste desenho, foram digamos, meia hora de dedicação, pensando na pessoa, se ela gostaria daquela côr ou do tipo de peixe.
Então este desenho, não é só um pedaço de papel colorido, é a soma de tempo e pensamentos, e no minimo um pingo de emoção!

 

 

Nosso 237º bate-papo especial foi com Mestre Guará - Gravado no dia 20 de julho de 2021 e, liberado/autorizado pelo entrevistado para (nosso canal ) que pudéssemos utilizar a produção deste para as redes sociais e qualquer outro tipo de material para publicação e pesquisa.

Live diffusée en direct le 13/O6/2021

Live diffusée en direct le 13 mai 2021

 

J'ai reçu l'estimation de l'ethnicité de MyHeritage DNA Cliquez pour voir le détails  

https://www.myheritage.fr/…/71C4SPR38L4MAIAO6DK2URPBB8PNAGA…

 

 

 

Quelques liens / LINK : 

 

. Projet  Archives “do seu” Guaracy

.Teria  Sido Sonho

Certificat de Reconnaissance aux Maitres de Capoeira (UNESCO)

Homenagem ao mestre Guará

. Projet Carnet de Voyage Arte avec mestre Mestre Guará

Dona Maria da Conceição

Ouganda photos

Arbre Généalogique CapoGens

Menino que foi seu mestre ?

 

Eu sou Guaracy Paulino

Paulino da Conceição

Esse jogo de mandinga mora no meu coração

Minha mãe "chama" Maria

Maria da Conceição

A ela eu devo dinheiro

Saúde e obrigação .

Guará-mim-fô !